Een tenniselleboog is een chronische, steeds verergerende aandoening van een pees aan de buitenzijde van de elleboog. Een andere benaming voor tenniselleboog is ‘epicondylitis lateralis’. Het is geen ontsteking, maar wordt veroorzaakt doordat de pezen aan de buitenzijde van de elleboog niet meer normaal herstellen of zelfs verslijten, soms met verscheuring en verkalking als resultaat.
Download deze pagina als pdf
Druk deze pagina af
Een tenniselleboog is een chronische, steeds verergerende aandoening van een pees aan de buitenzijde van de elleboog. Een andere benaming voor tenniselleboog is ‘epicondylitis lateralis’. Het is geen ontsteking, maar wordt veroorzaakt doordat de pezen aan de buitenzijde van de elleboog niet meer normaal herstellen of zelfs verslijten, soms met verscheuring en verkalking als resultaat. Dit proces wordt versneld door repeterende bewegingen. Elke activiteit waarbij de pols draait en strekt kan een tenniselleboog veroorzaken.
De eerste tekenen van een tenniselleboog zijn vaak gevoeligheid en pijn bij druk op de buitenzijde van de elleboog. Blijft dit onbehandeld, dan kan er een continu zeurende of scherpe pijn ontstaan, met soms zwelling. Andere klachten zijn: pijn bij strekken van de pols en hand, pijn bij het tillen van zware voorwerpen, pijn bij het maken van een vuist of handen schudden en uitstralende pijn van de elleboog tot de onderarm of schouder. De pijn is meestal aanwezig bij het benige uitsteeksel aan de buitenzijde van de elleboog en kan uitstralen tot de hand. Het gebied is gevoelig voor aanraking en in rust nemen de klachten af. Andere aandoeningen, zoals artrose van de elleboog, zenuwbeklemming in de nek, schouderproblemen en het carpale-tunnelsyndroom kunnen erg op de klachten lijken.
De diagnose wordt gesteld aan de hand van een lichamelijk onderzoek door de orthopedisch chirurg. Met name de zogenoemde epicondylitis-test biedt informatie om de diagnose duidelijker te krijgen. Bij deze test strekt u de elleboog en vervolgens de middelvinger tegen weerstand. Opgewekte pijnklachten aan de buitenzijde van de elleboog duiden dan op een tenniselleboog. Röntgenfoto’s kunnen een tenniselleboog niet aantonen, maar wel andere aandoeningen aansluiten. Verder kan op speciale poli’s de elleboog door middel van echografie in beeld worden gebracht.
Wanneer eenmaal de diagnose tenniselleboog is gesteld, is het belangrijk om allereerst de activiteiten die de pijn veroorzaken, aan te passen. Ook icepacks, een speciaal bandje onder de elleboog, fysiotherapie en ontstekingsremmers zijn vaak effectief.
Helpen bovenstaande behandelingen niet? Dan wordt vaak een injectie gegeven. Bij Bravis Orthopedie geven we steroïden-injecties. Dit werkt soms maar tijdelijk. Een andere mogelijkheid is het injecteren van Platelet Rich Plasma; deze injecties worden echer niet vergoed en kunnen bij Bravis Orthopedie niet worden gegeven. Wellicht wordt het in de toekomst wel mogelijk om deze injecties toe te dienen.
Wanneer ook een injectie niet helpt, kan een operatie worden overwogen. Hierbij worden de pezen aan de buitenzijde van de elleboog losgemaakt en wordt het zieke weefsel verwijderd: de zogenoemde tenniselleboogrelease volgens Nirschl. Deze ingreep kan als kijkoperatie in dagbehandeling worden uitgevoerd en is in 70 tot 80% van de gevallen succesvol.
Bij iedere behandeling bestaat de kans op complicaties. Bij een kijkoperatie van de elleboog treden deze slechts zelden op.