Een blik op het werk van…..de afdeling traumatologie in het Bravis ziekenhuis

Op de afdeling traumatologie komen mensen terecht na een fysiek trauma. Zij hebben lichamelijk letsel opgelopen na bijvoorbeeld een val of een stoot en lijden pijn die een huisarts niet kan behandelen. Deze patiënten komen via de spoedeisende hulp op de afdeling traumatologie terecht, waar gekeken wordt welke behandeling nodig is. Er vinden veel operaties plaats, maar zeker ook niet-operatieve behandelingen zoals het aanbrengen van gips of een brace. Op deze afdeling is er tevens veel aandacht voor de oudere patiënt en de bijbehorende specifieke vraagstukken zoals de veelvoorkomende gebroken heup.

De specialismen orthopedie, chirurgie en geriatrie werken nauw samen op de afdeling traumatologie. Doorgaans kent een afdeling één specialisme, maar op traumatologie zijn er dus drie. Om deze samenwerking soepel te laten verlopen, werken behalve verpleegkundigen en paramedici ook verpleegkundig specialisten zoals Silke en physician assistants als Hélène op de verpleegafdeling. Zij zijn verantwoordelijk voor de medische zorg op de afdeling en overleggen zo nodig met de specialist.

Veel afwisseling

Silke en Hélène vertellen dat het nooit saai is op de afdeling traumatologie door de diversiteit aan mensen en letsels. “Het is een enorm afwisselende afdeling. Je weet van tevoren niet wat voor patiënten er worden opgenomen en met welk letsel zij binnenkomen. Je komt van top tot teen allerlei verschillende botbreuken tegen. We ontmoeten veel verschillende mensen, horen veel verschillende verhalen en we maken er samen het beste van. Voor ieder mens heeft een dergelijk ongeluk met ziekenhuisopname een andere impact.”

Het is vrij uniek dat drie specialismen op één afdeling zo nauw samenwerken. Er staat dan ook een groot team van professionals klaar voor de patiënten. “De nauwe samenwerking binnen dit team bevalt me goed”, antwoordt Silke op de vraag wat ze leuk vindt aan haar werk. “In het begin vond ik het best spannend om de rol van spin in het web op me te nemen. Maar al snel ontdekte ik dat er op de afdeling een enorm goede samenwerking en onderlinge waardering voor ieders inbreng is. Dit maakte dat ik me van begin af aan veilig en vrij voelde om mijn ideeën in te brengen en om te zetten. Het dagelijkse contact met de patiënten vind ik ook erg waardevol in mijn werk. Je leert de mens achter de patiënt kennen, waardoor ik mijn zorg goed af kan stemmen op de wensen en behoeften van de patiënt”. Ook Hélène geeft aan het persoonlijke contact met de patiënten en familie leuk en belangrijk te vinden in het leveren van de juiste zorg.

Eerlijkheid en openheid

“Helaas kent de zorg soms ook beperkingen en kunnen we niet altijd aan de wens van een patiënt voldoen”, vervolgt Hélène “Denk bijvoorbeeld maar aan een alleenwonend iemand die niet in aanmerking komt voor een revalidatie of opname in een verpleeghuis. Dan kan de gedachte aan een terugkeer naar huis veel onzekerheid oproepen. We moeten de patiënt en familie dan met een slechtnieuwsgesprek toch teleurstellen. Dat blijf ik lastig vinden, niemand is graag de boodschapper van slecht nieuws.” Desondanks blijft eerlijkheid en openheid volgens Silke altijd belangrijk en dat waarderen mensen uiteindelijk vaak wel. “We proberen samen met de patiënten en hun familie altijd de best mogelijke oplossing te vinden en hen te helpen waar mogelijk. Als we uiteindelijk toch nog een glimlach op hun gezicht hebben kunnen toveren, is onze dag geslaagd”, besluit Silke met haar aanstekelijke lach.